پروژه معرفی شده

اقامتگاه دختران بی سرپرست اثر معماران زاو

مکعب آبی اثر شورش عابد

👇🏻 اطلاعات بیشتر 👇🏻 برچسب ها: مکعب آبی، شورش عابد، ساختمان سال

اطلاعات بیشتر

مکعب آبی اثر شورش عابد

طراحان: شورش عابد Shoresh Abed Designer:
همکاران طراحی: -
کارفرما: ؟ ? Client:
موقعیت: آذربایجان غربی، بوکان، شهرک گلستان، نبش خیابان ۲۰ متری و کوچه‌ی اول Boukan West Azerbaijan Location:
مساحت زمین: 250 مترمربع 250 sqm Site area:
زیربنا: 719 مترمربع 719 sqm Size:
زمان طراحی: 1397 2018 Design date:
اتمام ساخت: 1397 2018 Construction ended:
اجرا: -

استفاده از محتوای این صفحه فقط با ذکر منبع و درج لینک مستقیم مجاز می باشد.

جوایز و رتبه های کسب کرده

  • ساختمان سال 1397 ایران

معرفی پروژه

خانه شماره دو ( خانه ی مکعب آبی)

در ادامه ی کارهای قبلی دفتر که توجه به بافتهای منطقه برای ما در اولویت بود؛ اینبار هم همین رویه را ادامه دادیم. فقط یک اتفاق در نگرش دفتر به مرئر رخ داده بود. برخلاف کارهای قبلی که به دنبال باقتهای قدیمی ارزشمند ئ الگوبرداری از آن بودیم. اینبار مفهوم اکنونِ منطقه نیز برای ما اهمیت پیدا کرده بود. در بازدید از سایتهای ارزشمند متوجه شدیم که ساختهای الحاقی جدید کاملا در تضاد با لایه های گذشته هستند. و مستقیم بر روی آن قرار داده می شوند. اکنون و گذشته کاملا در تضاد با هم هستند. همین کنار هم قرارگیری گذشته و اکنون و زشتی آن اساس کار ما برای طراحی و بیان تازه ای از پروژه در روند کارهای ما شد تا بتوانیم مفهوم متفاوتی از زیبایی در مقابل مخاطب قرار دهیم.
قرار گیری کولا ژ گونه ی حجمهای ساده و خطوط مستقیم در کنار هم به مثابه ی تکه های ناهمگون و براساس ساخت و ساز جدید در بافتهای ارزشمند کردستان و تلاش برای ایجاد یک الگوی مناسب امروزی.

استفاده از سنگهای کوههای منطقه و نفوذ آن به قسمتهایی از بنا که از درون کاملا قابل رویت باشد. نه بعنوان یک عنصر دکوراتیو که بعنوان یک ماده که حاوی تاریخ و خاطره ی جمعی قومی است که بخش قابل توجهی از تنوع فرهنگی ایران است. در واقع می خواستیم خانه ی مکعب آبی بخشی از خانه های قدیمی را که همیشه در بکگراوند هستند با خود به پیش زمینه بیاورد. در واقع سنگ برای ما یک ماتریال نیست بلکه حضور گذشته است. دیگر به زشتی و زیباییش فکر نمی کنیم.
استفاده از سیمان بعنوان یک ماده ی ارزان و سریع و ناجور در معماری امروز کردستان بر روی سنگ.

تلنبار اکنون روی گذشته

تلنبار اکنون روی گذشته. یک روزمرگی بر روی خاطرات. تنها روی هم چون دو وجه ناهمگون در یک زمان. یک همزمانی ناجور و خود متناقض و در نهایت تلاش برای رسیدن به یک زبان مشخص و متشنج چون یک آینه در برابر اکنون.

مکعب آبی یک ناگهان. جایی برای نفس کشیدن از دل روزهای تکراری. بهانه ای برای ادامه دادن که ساز خودش را می سازند.
در حالیکه مکعب آبی و فضای تهی راوی دلتنگیها و جهان درون خودم هستند؛ سنگ، سیمان و چوب روایتگر جهان بیرونند. خانه ی شماره دو حاصل ارتباط جهان منِ معمار، مردم و جهان فواد ( کارفرما) است. روایت یک توافق در یک سکوت ابدی است. روایتگر دلتنگیهایی که از درون رو به بیرون سربرآورده اند و کنار هم جاخوش کرده اند در سکوت مطلق.

به قول موراکامی: خاطرات مثل مواد سوختی هستند که می سوزانیم تا زنده بمانیم. خانه ی مکعب آبی برایم همین بود. قدمهایی اولیه برای مصرف خاطرات. فقط برای اینکه بتوانم دوام بیاورم؛ رنج را. مکان تلاقی معماری و رنج است. نشانی ست از، ازدست دادنها. تلاشی ست برای نفس کشیدن. نه آن جای خالی در نقشه بود و نه آن مکعب آبی. اینکه می گویم به مهندسی ربطی ندارد به لحظه ها مربوط است. لحظه های از دست دادن و نبودن. خانه ی مکعب آبی برایم آغازی بود که دیگر نتوانم مثل بچه ی آدم معماری کنم. دیگر نمی توانم به زیبایی آنطور فکر کنم که باید. حالا تکلیفم با خودم روشن است. در معماری دنبال چیزی می گردم که فقط بهانه ای فراهم کند برای زندگی که باز به قول موراکامی: از جایی به بعد چیزی جز فرایند مداوم از دست دادنها نیست. در مکعب آبی چیزی بدست نیاوردم؛ بلکه بخش عظیمی از آنچه که در معماری آموخته بودم را از دست دادم. در عوض دلیلی شد برای ادامه دادن. یک جاودانگی. این را شاید الان کسی نفهمد ولی سالها بعد از نبودنم، وقتی چشم در مقابل مکعب آبی قرار می گیرد؛ یاد من می افتد. این همان جاودانگی است و کسی نمی تواند ازش فرار کند. برای من اما همانطور که گفتم؛ رنج مداوم است. خانه ی مکعب آبی زمانی متولد می شود که من دیگر نباشم. شاید سالها بعد، شاید هم همین فردا.



منبع انتشار:

هنر معماری آنلاین

سایت مسابقات معماری و شهرسازی

 archicomp.ir

Top