مسابقات معماری و شهرسازی | فراخوان مسابقه | مسابقه معماری | مسابقه بین المللی | جایزه معماری | معماری | آرشیتکت | معمار |

داروان مسابقه:

• آقایان:
• - ایرج اعتصام
• - کوروش حاجی زاده
• - آرتور امید آذری
• - رضا افهمی
• - آژنگ بقایی


• به همراه دو داور افتخاری به نام آقایان:
• - ایرج کلانتری
• - رضا صیادان

جوایز مسابقه:

• نفر اول: 100 میلیون تومان
• نفر دوم : 75 میلیون تومان
• نفر سوم: 50 میلیون تومان

بررسی

فرجام یا نافرجام، مسئله این است؟!
تقریبا در سالگرد برجام یادی کنیم از مسابقه ای نافرجام تاکنون.

از همان ابتدا این مسابقه دارای اشکالات و ابهامات فراوانی بود. ابتدا عنوان مسابقه بود که کلمه بین المللی را همراه خود داشت ولی دریغ از یک کلمه ترجمه برای بین الملل بودن آن، این عنوان گویا تنها یک نام دهن پر کن بود برای سر و صدا و هیاهوی بیشتر. در همان ایام سایت مسابقات بارها پیگیر این عنوان شده بود اما دریغ از حتی یک پاسخ.

دومین مسئله جوایز بسیار بالای این مسابقه بود نگاهی به مسابقات مشابه از لحاظ حجم جوایز ، مسابقه موزه انقلاب اسلامی را به ذهن متبادر می کند. مسابقه ای که جایزه نفر اول آن 100 میلیون تومان بود اما باید حجم کار آن مسابقه را نیز مد نظر قرار داد که برای موزه ای در سطح ملی و حتی بین المللی شاید این حد از جایزه منطقی بود. اما برای شهری چون کرمان با کارکرد منطقه ای آن هم برای یک المان این مقدار از جایزه چه هدفی را دنبال می کرد؟!!

مورد بعد اتفاقات جریان مسابقه است این مسابقه سه بار تمدید شد و داوری ها هم بالاخره در اواخر اسفند انجام شد متاسفانه بماند که این تاخیر و بی نظمی در همه ی مسابقات معماری دیده می شود اما در میان بهت همگان مسابقه ای که یک مرحله بود دو مرحله ای شد. اساسا از اول چنین برنامه ای نبود، چه کسی مسئول این تخلف آشکار است شاید ایراد اصلی متوجه دبیرخانه دائمی مسابقات است که اصلا هیچ اثری از این دبیرخانه در هیچ مسابقه ای دیده نمی شود. دبیرخانه ای که آیین نامه جامع مسابقات را نوشته و به دست خدا سپرده که اجرا کند. همچنین بارها در مسابقات متعدد دبیرخانه آن مسابقات به صورت خودخوانده مالکیت آثار را به نام خویش زده است و خلاف آیین نامه جامع مسابقات وزارت خانه عمل کرده است. شما این رو مقایسه کنید با مسابقه کاخ شوراها در سال 1931 میلادی که حتی آثار غیر نفرات اول را نیز به کشورهاشون باز می گردانند ولی اینجا خبری از بازگشت که نیست هیچ مالکیت هم به نام خودشان زده می شود.!!!

و اما در داوری، موردی که همیشه وجود داره عدم شفافیت در داوری است و این سوال مهم همیشه در اذهان شرکت کنندگان مطرح است که چرا داوران هیچ مسابقه ای این همت را به خرج نمی دهند و بیان نمی کنند که چرا چنین اثری را انتخاب کرده اند. شاید هم از ابتدای انتخاب شدنشان شرایط تحمیلی کارفرما مبنی بر عدم مصاحبه و اعلام نظرات پیرامون داوری را می پذیرند البته شاید و البته به چه قیمتی!!! به قیمت اینکه هرکس هربلای دوست داشت بر سر جامعه معماری بیاورد.

ابهام بعدی و بزرگ عدم نمایش تمام کارهاست که بعضا باید به سختی کارهای نفرات اول را پیدا کرد چه برسد به نمایش تمام کارها، این ابهام همیشه باعث عدم اطمینان خاطر شرکت کنندگان نسبتا به داوران و برگزارکنندگان می شود. البته نقد کارها نیز حائز اهمیت است که البته در این مقال نمی گنجد.

هزینه ثبت نام، به خاطر نداریم در چند سال اخیر مسابقه ای داخلی هزینه ای 300 هزارتومانی از شرکت کنندگان گرفته باشد. نگاهی به مسابقات مشابه چنین هزینه ای را به هیچ وجه توجیه نمی کند.

بنابر همه این نقص ها و ابهامات در این مسابقه سبب می شد عده ای از شرکت کنندگان عطایش را به لقایش ببخشند و اما در سرانجام این بررسی این مسابقه شما را همراه خواهیم کرد با تصویری که گویا طرح نهایی انتخاب شده است و قرار است اجرا شود. اما کدام طرح؟!!! چه کسی انتخاب کرده است؟!!! آیا کسانی که قصد تخریب خانه شهر کرمان را به خاطر یک بنای نوسازی چون استانداری داشتند صلاحیت انتخاب دارند؟!!! یا ژرژ پمپیدو رئیس جمهور سابق فرانسه که با انتخاب خودش سرآغاز سبک جدیدی در معماری جهان شد.

امید است آزادی مفهومی در خور شأن نام آزادی یابد.

اختصاصی سایت مسابقات معماری و شهرسازی
http://archicomp.ir/old/
منبع خبر: archicomp.ir