رتبه ها و جوایز کسب شده
توضیحات اثر:
شروع از 1824 :
در سال 1824 فوران های آتشفشانی (VOLCANIC ERUPTIONS )تغییراتی در ساختار طبیعی منطقه لانزاروته بوجود آورده و به سبب آن جنگل زدایی (DEFORESTED ) و خشکسالی (DROUGHT AFFECTED) گسترش وچرخه اکوسیستم آن برای مدتی دستخوش تغییراتی شده است ولی آنچه مشخص است تنها حوادث طبیعی منجر به این تغییرات نبوده بلکه حوادث مصنوع و ساخت دست بشر هم به همان میزان می تواند تغییراتی در ساختارهای اکوسیستم طبیعت بوجود آورد .
همانطور که می دانیم با گذر زمان و گسترش شهرسازی میزان دخل و تصرف های بشر در زمین افزایش یافته و تغییراتی در طبیعت و زیستگاههای طبیعی لانزاروته بوجود آورده است (( هر روز سطح بیشتری از طبیعت توسط بشر تصرف می شود )) , در این راستا لانزاروته به عنوان زیستگاهی طبیعی و ثبت شده از سوی یونسکو به دنبال حفظ ساختار ارگانیک خود و تقویت یک اکوسیستم طبیعی بوده و با وجود اینکه نمی توان با گذشت زمان از پیشرفت شهرسازی جلوگیری کرد باید راهکاری را در نوع و روش مداخله در طبیعت و شکل گیری شهرسازی حال و آینده جستجو نمود .
برای رویارویی با این مسئله و پایبندی به این شعار که لانزاروته برای همیشه یک زیستگاه طبیعی خواهد بود , تصمیم میگیریم که به جای برنامه ریزی برای سال 2020 , برعکس به گذشته سفر کنیم , به سال 1824 و از انجا شروع کنیم , زمانی که مداخلات بشرهنوز گسترده نشده و طبیعت پس از سپری شدن حوادث فوران آتشفشانی زندگی عادی خود را از نوع شروع کرده بود .
پاسخی که این پروژه و بویژه واتر تانک به این سوال خواهد داد این است که اگر واتر تانک روزی آب را به مردم منطقه هدیه و با معضل کم آبی مقابله می کرد , امروز زمین و هر آنچه را که سالها از طبیعت تصرف کرده بود را به طبیعت باز خواهد گرداند و آن را به همان شکل اولیه و اکوسیستم طبیعی خود تبدیل خواهد کرد . در نتیجه به طبیعت اجازه خواهیم داد تا به تمام اجزای پروژه نفوذ نماید و یک اکوسیستم طبیعی را در درون سایت شکل دهد .
معماران : حسن سلطانپور , حمید گذریان , مهدی رسولی , فریبا گودرزی
توضیحات اثر:
کلاغ ها چه می بینند ؟
وقتی متنی را مطالعه می کنیم قطعا برداشت مشخصی از آن متن خواهیم داشت ولی اگر به صورت جداگانه به کلمات همان متن نگاهی بیاندازیم , معنای جدا از هم و به دور از معنای کل جمله درک خواهیم کرد .
ساختمان ها در درون شهر هم مانند چیدمان این کلمات در درون جمله اند , وقتی از کوچه ها و خیابان ها به تک تک بناها نگاه می اندازیم , شبیه آن است که به کلمات یک جمله به صورت جداگانه نگاه می کنیم وگاها امکان برداشت معنای کامل جمله ( در اینجا شهری که در آن زندگی می کنیم ) را نخواهیم داشت و احتمالا روابط میان کلمات را به سختی حس خواهیم کرد .
به تصاویر بالا نگاه کنید , خواهیم دید که ساختمانها (ابژه ها ) در سطح شهر ثابت اند ودر واقع در تمام تصاویر ابژه ها همان اشیاع موجود در تصاویر دیگرند و فقط موقعیت سوژه ها هستند که تغییر کرده اند . و برداشت سوژه از اشیاء در تصویر (1) با برداشت از همان شی در تصویر (3) کاملا متفاوت است , یک انسان و یک کلاغ پرواز کنان در آسمان شهر تصاویر ذهنی مختلفی از ماهیت و روابط میان اشیاء درک خواهند کرد . در نتیجه خواهیم دید که همیشه تغییر در ساختار ابژه ها سبب تغییر شناخت ما از آن شی نخواهد شد بلکه تنها با تغییر موقعیت سوژه ها می توان همان میزان تفاوت را در شکل گیری تصویر ذهنی متفاوت داشته باشیم .
در برخورد با موضوع طراحی داخلی , معمولا انسان ها در مرکز فضا و در موقعیتی ثابت نسبت به جدارهای بنا قرار می گیرند , همانطور که در شهر ها انسانها در میان کوچه ها و خیابانهای مابین آن حضور دارند و کمتر فرصت درک کلیات شهر و روابط بناهای موجود در آن را همچون یک کلا غ خواهند داشت . می خواهیم بدانیم , آیا فرصتی که با تغییر سوژه نسبت به ابژه در تصاویر بالا بوجود آمده است می تواند در طراحی داخلی ساختمان به عنوان یک کلیات کوچک مقیاس نیز به دست آید ؟ با این تفاوت که یکبار کلمات درون یک جمله جای خود را به ساختمان های درون شهر داده اند و اکنون اتاق ها درون یک ساختمان جایگزین این موضوع خواهند شد .
معماران : حسن سلطانپور , مهدی رسولی , فریبا گودرزی
توضیحات اثر:
میدان ساعت به عنوان یک میدان تاریخی و فرهنگی در شهر تبریز ثبت شده است با بررسی سرگذشت میدان خواهیم دید که ساختار و یکپارچگی آن در طول زمان خدشه دار شده به گونه ایی که در یک دوره زمانی مجسمه باقر خان از وسط میدان حذف و در دوره ایی دیگر ساختمان نسبتا تاریخی دوران پهلوی که در طول زمان بخشی از هویت میدان را تشکیل داده بوده اند , از استخوان بندی میدان حذف شده اند .
جهت پاسخ به این امر می دانیم که میزان ادراک انسان از محیط بستگی به حافظه تاریخی وی از آن محیط مورد نظر دارد و اگر آن محیط را حذف و یا تقلیل دهیم آن حافظه دچار اختلال شده و احساس بیگانگی در فضا را ایجاد می نماید . قبل از احداث ساختمان مترو , بنای زیر بخشی از ساختار میدان را تشکیل می داد , جداره های بنا , حیاط های مرکزی , کوچه ایی که از میان ساختمان می گذرند بخشی از خاطرات میدان را شکل می دهند می خواهیم با بازسازی کلیت یک چیز به جای اجزای آن در راستای تداعی و حفظ گشتالت و یکپارچگی محیطی به باز گرداندن حس مکان و احیای خاطرات مشترک جمعی کمک کنیم . برای این امر بخشی از عناصر کلیدی در هویت بخشی میدان را به آن باز می گردانیم .
معماران : حسن سلطانپور , مهدی رسولی , فریبا گودرزی
توضیحات اثر:
سایت موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس در زمینی در شهر آفتاب، واقع در ضلع جنوبی شهر تهران است که در مسیر محور اصلی ارتباط تهران با شهرهای جنوبی کشور قرار دارد. نکته‌ای اساسی که در شکل‌گیری شهر آفتاب وجود دارد، این است که با توجه به قرارگیری آرامگاه امام‌خمینی (رهبر انقلاب) در این مکان، شهر آفتاب به صورت دایره‌شکل و به مرکزیت حرم شکل گرفته است و کاربری‌های مهم در سطح ملی، در همجواری این بنا پیش‌بینی شده است؛ از جمله نمایشگاه بین‌المللی با بازدید صدها هزار نفر در روز و آرامگاه شهدای هشت سال جنگ ایران و عراق، در جوار حرم امام‌خمینی واقع شده‌اند.
مسئله حائز اهمیت در اینجا این است که با وجود شکل‌گیری شعاعی شهر آفتاب که اساسا برای سازماندهی مناسب‌تر و بهینه‌سازی ارتباطات بین بخش‌های مختلف شهر ایجاد شده است، با عبور بزرگراه خلیج فارس از میان این شهر دایره‌ای شکل و منفک‌کردن آن به دو بخش، ارتباطات و دسترسی میان کاربری‌ها، به خصوص دسترسی پیاده با مشکل زیادی مواجه شده است؛ دسترسی پیاده میان کاربری‌های مهم شهر آفتاب (حرم امام‌خمینی، نمایشگاه بین‌المللی تهران، بهشت زهرا و گلزار شهدای دفاع مقدس) اساسا یا پیش‌بینی نشده است و یا از کیفیت پایینی برخوردار است که موجب عدم کارایی آنهاست. در نتیجه، این کاربری‌های عمده برای بازدیدکنندگانی که عمدتا از شهر تهران به این منطقه می‌آیند، به صورت جدا از هم عمل می‌کنند.
برای حل مسئله مطرح‌شده، راهکاری پیشنهاد می‌شود تا بتواند کاربری‌های جداافتاده در این شهر را به یکدیگر متصل کند و موجب افزایش حضور مردم در مجموعه کاربری‌های مهم شهر آفتاب شود. در نتیجه، پیشنهاد ما ایجاد یک پیاده‌راه به طول کمتر از 2 کیلومتر است که از درون بنای اصلی خود موزه هم می‌گذرد و چهار فضای مهم شهر آفتاب را به یکدیگر متصل میکند. این پیاده‌راه بهانه خوبی برای موزه است تا بتواند پل ارتباطی مجموعه شهر آفتاب باشد و تراکم را از درون فضای معماری خود عبور دهد و از این طریق، میزان اطلاع‌رسانی موزه را در سطح جامعه افزایش دهد و به عبارتی، بخشی از شهر تبدیل به موزه می‌شود.
معماران : حسن سلطانپور , موسی عزیزی , فریبا گودرزی
توضیحات اثر:
ذهن انسان از یک تصویر ثابت، یک خاطره را در درون خود ثبت و ضبط میکند و اگر این تصویر قابلیت آن را داشته باشد که تصویرها و سکانس‌های مختلفی را همچون بخشی از یک فیلم، در مقابل چشمان مخاطب قرار دهد، می‌توان انتظار آن را داشت که بیننده لحظه‌های بیشتری از صحنه بازدیدشده را در ذهن خود به خاطر بسپارد. فضای لابی به عنوان نخستین فضای درونی ساختمان، نقش مهمی می‌تواند در شکل‌گیری این ذهنیت در مخاطب داشته باشد.
در فضای لابی، ساختاری طراحی شده است که اثراتی نامعین و قابل تغییر در هر لحظه از زمان، در محیط ایجاد کند. همانطور که می‌دانیم، سنگ Onice Fantastico از محصولات آوانداد، قابلیت عبور نور را از خود داراست، در نتیجه، از این عنصر برای نقش‌آفرینی در محیط استفاده می‌کنیم. می‌دانیم که عبور نور از عنصری مانند سنگ، یک پتانسیل به حساب می‌آید، ولی مسئله‌ای که در اینجا به دنبال آن هستیم، چگونگی استفاده از این پتانسیل در ایجاد تفسیر متفاوت از فضاست؛ در واقع، به جای استفاده از سنگی نورانی، از خواص آن در فضا بهره برده و نگاه مخاطب را از خواص سنگ (به عنوان معلول)، به خود سنگ که علت تولید آن است، جلب کنیم. وقتی به سنگی نورانی خیره می‌شویم، دو مسئله همزمان را رویت می‌کنیم: کالبد سنگ و منبع نور (علت)، و اثر نور و رنگ در فضا (معلول). مسئله ما بر هم زدن این هم‌زمانی است، به گونه‌ای که مخاطب با رویت اولیه معلول که در اینجا اثرات نور عبوری از سنگ بر فضا است، درکی شهودی از حضور علت در محیط داشته باشد.
معماران : حسن سلطانپور , فریبا گودرزی
توضیحات اثر:
در دوران مختلف شیشه به عنوان عنصر واسطی که آزادی بصری و به نوعی در دسترس قرارگرفتن افراد نسبت به هم را تحت تاثیر قرار می داد میتوانست به عنوان دست آویزی , معنا های متفاوتی را برای مقاصد مختلف سیاسی و اجتماعی ایجاد نماید . به گونه ایی که با شکل گیری جوامعِ دموکراتیک و توسعه آزادی های اجتماعی , در مقابل جوامع فاشیستی که دیوارهای بلند و صلبی را برای مخفی کردن حقایق و تحقیر انسانها در برابر قدرت خود قرار می دادند , میزان استفاده از آن گاهاً افزایش و یا حداقل دستخوش تغییراتی شده است و اغلب از این ماده برای دست یابی به دو مفهوم (بازبودگی )و(در دسترس بودن) استفاده می شده است . در نتیجه کنش عمومي میان جامعه و ساختار سیاسی ، اجتماعی در هر عصر تا حدودی می تواند نشانگر میزان این رابطه باشد. حال با بنایی روبرو هستیم که نماینده تولید این ماده می باشد , این بنا وکاربرانش به عنوان بخشی از یک جامعه بزرگ خواهان چه سطح از رابطه رفتاری نسبت به خود و دیگران خواهند بود . آیا انسان در جامعه امروز تمایل به ارتباط وسیع با دیگران دارد؟ و یا گریزان از یک رابطه متقابل است؟
پاسخ نگارنده : اگر بپذیریم که میزان رابطه انسان ها در جامعه با تغییر ساختارهای سیاسی و اجتماعی دائما در حال تغییر است ,می توان پی برد که چرا روزی جامعه ملزم به پذیرش بنا های بسته هیتلری و روزی خواهان معماری باز مدرنیسم بوده است. پس نگارنده خود به عنوان یک معمار نمی تواند فرضی ثابت در جهت پاسخگویی به میزان تمایل انسان ها به برقراری ارتباط با یکدیگر داشته باشد . بلکه دو عامل زمان و کاربر پاسخ مناسب تری را می توانند بیان کنند .
در نتیجه بنایی را تصور می کنیم که کاربر مختار است فضاي خاص خود را بجويد و آن را پديد آورد. تا از این طریق بنا پاسخگوی تفاوت های بیشمار باشد .بنابراین از ساختار بنا به عنوان جامعه ایی کوچک در انتظار پاسخ هایی خواهیم بود که گذشت زمانه برای آن ایجاد می کند و در این راستا ساختمانی که در ابتدا تحویلِ مشتری خواهد شد پاسخ مشخصی نخواهد داشت . و معمار و مخاطبین در کنار هم در انتظار پاسخ و نتیجه خواهند نشست .
معماران : حسن سلطانپور , موسی عزیزی , فریبا گودرزی
توضیحات اثر پروژه مسکونی اداری بارکا:
استراتژی طراحی عملکردی پروژه که دارای زمینی با نورگیری شمالی و جنوبی است، استقرار حوزه‌ی خصوصی، با نورگیری کامل در جبهه‌ی شمال و حوزه‌ی عمومی، با نورگیری کامل در جبهه‌ی جنوبی است که بخش خدماتی در میان این دو قرار گرفت . این برخورد با عملکرد، باعث نوعی سادگی و وضوح در طراحی پلان، بدون هرگونه بیان پیچیده گردید.
همچنین این سادگی و تک بیانی در طراحی نمای پروژه به صورت وحدت دهی به عناصر کالبدی خارج بنا (نما، سقف پارکینگ ،دیواره‌ها، کف پارکینگ و محوطه) ارائه گردید. محصول این دیدگاه پوسته ای قابل تبدیل به عناصر مختلف بود که در طبقات به صورت جداره‌ی دوپوسته و شیشه ی سراسری (پانوراما) درآمد . همچنین نمای پانوراما دیوارهای کاملاً شفاف در داخل نشیمن ایجاد کرده که با طراحی فضایی حائل بین قسمت پرنور و قسمت نشمین باعث تلطیف ارتباط داخل با جداره‌ی پرنور شده و سیر از داخل به خارج بنا با سلسله مراتب کیفی نور همراه گردید. این تغییر کیفیت نه تنها به واسطه‌ی نور، بلکه به کمک در هم آمیختن فضای داخل و خارج نیز انجام گردید که آنرا با تراسهایی احاطه شده با شیشه که در فضای واسط قرار دادها یم میسر ساخته است.
معماران: حسن سلطانپور , بهزاد آدینه , مهدی شکوری , فرج عزیزخانی
استفاده از مطالب این صفحه فقط با ذکر منبع و درج لینک مستقیم مجاز می باشد.
منبع:
سایت مسابقات معماری و شهرسازی
معماران برتر مسابقات مختلف
رتبه های برتر مسابقات مختلف
